31 Aralık 2025 Tarihli Resmi Gazete
Sayı: 33124
Yargıtay 3, Hukuk Dairesinden:
TÜRK MİLLETİ ADINA YARGITAY İLÂMI
Esas No : 2025/4292
Karar No : 2025/5160
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ: Kayseri 1. Tüketici Mahkemesi
TARİHİ: 16.10.2024
SAYISI: 2024/404 E., 2024/459 K.
DAVACI : Gaziantep Doğal Gaz Dağıtım A.Ş. vekili Avukat Zeynep …………….
DAVALI: Osman ………………
DAVA TARİHİ: 12.07.2024
[vc_row][vc_column][vc_message message_box_color=”success”]
ÖZET:
Kayseri 1. Tüketici Mahkemesi, doğal gaz aboneliği sona eren tüketiciye iade edilecek güvence bedelini 2024 yılı güncel güvence bedeli üzerinden hesaplayarak eksik iade olduğu gerekçesiyle karar tesis etti.
Adalet Bakanlığı, bu hesabın EPDK’nın belirlediği usul ve esaslara (EPDK Kurul Kararı 26.12.2016 tarihli 6807 sayılı karar) aykırı olduğunu ileri sürerek kanun yararına temyiz yoluna başvurdu.
Yargıtay 3. Hukuk Dairesi, güvence bedeli iadesinde esas alınması gereken yöntemin; abonelik başında ödenen güvence bedelinin TÜFE’ye göre güncellenmesi olduğunu, “güncel yıl güvence bedeli tarifesine” göre hesap yapılmasının hukuka uygun olmadığını belirtti ve kararı sonuca etkili olmamak üzere kanun yararına bozdu.
[/vc_message][vc_column_text]
İlk Derece Mahkemesince kesin olarak verilen kararın kanun yararına temyizen incelenmesi Adalet Bakanlığı tarafından istenilmiş olmakla; Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili; davalının 06.02.2023 yılında depremden zarar gördüğünü, doğal gaz aboneliğinin iptali nedeniyle güvence bedelinin iadesini talep ettiğini, 22.02.2024 tarihinde 873,52 TL iade edildiğini, ancak davalının güncel güvence bedelinin 1.339,48 TL eksik olarak iade edildiğini belirterek Hakem Heyetine şikayette bulunduğunu, Hakem Heyeti kararında 2024 yılı güvence bedeli esas alınarak davalıya ödeme yapılan tutarın bu bedelden mahsubu suretiyle karara varıldığını, davalı abonenin müvekkili şirket kayıtlarında fesih işlemi yapıldığı tarihin 13.02.2024 tarihi olduğunu, bu nedenle abonenin 05.09.2022 tarihinde ödediği 775,00 TL güvence bedelinin TÜFE oranında arttırılarak 1.439,41 TL olarak ödendiğini belirterek, Talas Tüketici Hakem Heyetinin 12.06.2024 tarihli ve 040120240000915 sayılı kararının iptalini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı asıl; davaya cevap vermemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararıyla; davacı şirketin internet sitesi üzerinden yapılan araştırmada doğal gaz abonelik güvence bedeli ücretleri 2022 yılı için: 775,00 TL, 2023 yılı için 1.429,00 TL, 2024 yılı içinse 2.213,00 TL olarak belirlendiği, başvurudan önce tüketiciye 873,52 TL iade ediliği, Hakem Heyeti kararında sonra ise tüketiciye ilave 565,89 TL ödeme yapıldığı, 2024 yılı güvence bedeli dikkate alınarak ödenmesi gerekli (2.213,00 TL – 873,52 TL – 565,89 TL) 773,59 TL’nin tüketiciye iadesi gerektiği gerekçesiyle; davanın kısmen kabulü ile Talas Tüketici Hakem Heyetinin 12.06.2024 tarihli ve 040120240000915 sayılı kararının “eksik iade edilen güvence bedeli olan 773,59 TL’nin tüketiciye iadesine” şeklinde düzeltilerek onanmasına, karar verilmiştir.
IV. KANUN YARARINA TEMYİZ
A. Kanun Yararına Temyiz Sebepleri
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına yönelik Adalet Bakanlığınca; Mahkemece, davalının sözleşmenin başında vermiş olduğu güvence bedelinin güncellenerek iadesine ilişkin hesaplamanın Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun Kurul Kararında belirlenen usul ve esaslara uygun yapılması gerekirken yazılı şekilde hüküm tesis edilmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu ileri sürülerek, kanun yararına temyiz isteminde bulunulmuştur.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Uyuşmazlık, davalı aboneye iadesine karar verilen güvence bedelinin hesaplamasının doğru olup olmadığı toplanmaktadır.
4646 sayılı Doğal Gaz Piyasası Kanunu‘nun; “Tarifeler” başlıklı 11/1 maddesinin 1. bendinde; “Bağlantı Tarifeleri: Kurumca belirlenecek bağlantı tarife esasları, ilgili bağlantı anlatmalarına dahil edilecek olan ve ilelim sistemi ya da bir dağıtım sistemine bağlantı için eşit durumda olan serbest tüketiciler arasında ayrım yapılmaması esasına dayalı hükümleri ve şartları içerir. Fiyatlar, bu esaslar dahilinde taraflarca serbestçe belirlenir. Abonelere Kurum ve dağıtım şirketi arasında belirlenen sabit bağlantı tarifeleri uygulanır.” hükmü düzenlenmiştir.
Doğal Gaz Piyasası Dağıtım ve Müşteri Hizmetleri Yönetmeliğinin Güvence Bedeli başlıklı 39. maddesinin 3. ve 4. fıkraları; “…(3) Güvence bedelleri ile bunların hesaplanmasına ilişkin usul ve esaslar Kurul tarafından belirlenir.
(4) Abonelik sözleşmesi sona eren abonenin dağıtım şirketinde bulunan güvence bedeli, tüm borçların ödenmiş olması ve nakit olarak alınan güvence bedellerinin ise ilgili mevzuat çerçevesinde güncelleştirilmesi kaydıyla, abonelik sözleşmesinin sona ermesine ilişkin talep tarihinden itibaren en geç on beş gün içerisinde aboneye veya onun yetkili temsilcisine iade edilir… ” hükümlerini içermektedir.
Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun 26.12.2016 tarihli ve 6807 sayılı Kurul Kararının “Güvence bedelinin iadesi” başlıklı 9. maddesinde de; nakit olarak alınan güvence bedellerinin, TÜFE esas alınarak güncellenmesi şartıyla iade edileceği ifade edilerek, hesaplama yöntemi belirtilmiştir.
Dava dosyanın incelenmesinde; Mahkemece, davalı şirket internet sitesi üzerinden yapılan araştırmada doğal gaz abonelik güvence bedeli ücretleri 2024 yılı için 2.213,00 TL olarak belirlendiği ve 2024 yılı güvence bedeli dikkate alınarak ödenmesi gerekli tutarın hesaplandığı anlaşılmaktadır.
Bu itibarla, Mahkemece; davalının sözleşmenin başında vermiş olduğu güvence bedelinin güncellenerek iadesine ilişkin hesaplamanın Doğal Gaz Piyasası Dağıtım ve Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği uyarınca, Enerji Piyasası Düzenleme Kurumunun 26.12.2016 tarihli ve 6807 sayılı Kurul Kararında belirlenen usul ve esaslara uygun yapılması gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesis edilmesi usul ve yasaya aykırı olup, Adalet Bakanlığının bu yöne ilişen kanun yararına temyiz isteminin kabulü gerekmiştir.
V. KARAR
Açıklanan sebeplerle;
Adalet Bakanlığının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 363/1 hükmüne dayalı kanun yararına temyiz isteminin kabulü ile kararın sonuca etkili olmamak üzere aynı Kanunun 362/2 hükmü gereği KANUN YARARINA BOZULMASINA,
Dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Adalet Bakanlığına gönderilmesine,
03.11.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.