10 Temmuz 2025 Tarihli Resmi Gazete
Sayı: 32952
Yargıtay 9. Hukuk Dairesinden:
TÜRK MİLLETİ ADINA YARGITAY İLÂMI
Esas No : 2025/4095
Karar No : 2025/4845
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Çerkezköy 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 24.10.2024
EK KARAR TARİHİ : 13 11.2024
SAYISI : 2024/151 – E., 2024/46 K.
DAVACI :
DAVALI :
DAVA TARİHİ : 01.09.2022
İlk Derece Mahkemesince kesin olarak verilen kararın kanun yararına temyizen incelenmesi Adalet Bakanlığı tarafından istenilmiş olmakla; Tetkik Hâkimi tarafından hazırlanan rapor dinlendikten sonra dosyadaki belgeler incelenip gereği düşünüldü:
I. DAVA
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davalı Şirket nezdinde 08.10.2018 tarihinden 2021 yılı Eylül ayına kadar çalıştığını, iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı neden olmaksızın feshedildiğini, işyerinde fazla çalışma yapılmasına rağmen söz konusu çalışmalarının karşılığının da ödenmediğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile fazla çalışma ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
II. CEVAP
Davalı vekili cevap dilekçesinde; zamanaşımı def’inde bulunduklarını, davacının iş sözleşmesinin işçinin davranışlarından kaynaklanan sebeplerden dolayı haklı nedenle feshedildiğini, feshin son çare olması ilkesine uygun davranıldığını, davacının ödenmeyen alacağının bulunmadığını, davacı tarafça alacaklara uygulanması gereken faizin türüne ve başlangıç tarihlerine de itiraz ettiklerini savunarak davanın reddini istemiştir.
III. İLK DERECE MAHKEMESİ KARARI
1. İlk Derece Mahkemesinin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararı ile; dinlenen tanık beyanları, yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamına göre davalı tarafça feshe konu edilen eylemlerin ispatlanmadığı, aksinin kabulü halinde dahi söz konusu eylemlerin iş sözleşmesinin haklı nedenle feshini gerektirecek ağırlıkta olmadığı, bu sebeple davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazandığı; ayrıca dosyada yer alan puantaj kayıtlarına göre davacının fazla çalışma yaptığı sabit olduğundan ödenmeyen fazla çalışma ücreti alacağının da bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
2. İlk Derece Mahkemesi kararı kesin olarak verilmiştir.
IV. KANUN YARARINA TEMYİZ
A. Kanun Yararına Temyiz Sebepleri
İlk Derece Mahkemesinin yukarıda belirtilen kararına yönelik olarak Adalet Bakanlığı kanun yararına temyiz isteminde; 4857 sayılı İş Kanunu‘nun (4857 sayılı Kanun) 34. maddesinde yalnızca gününde ödenmeyen ücret alacakları bakımından en yüksek banka mevduat faizine hükmedilmesinin kararlaştırıldığı, ihbar tazminatı ücret niteliğinde olmadığından ilgili alacağa yasal faiz yürütülmesi gerekirken yasal faizden az olmamak üzere en yüksek banka mevduat faizine hükmedilmesinin usul ve kanuna aykırı olduğunu belirterek kararın kanun yararına temyizen incelenerek bozulmasını talep etmiştir.
B. Değerlendirme ve Gerekçe
Uyuşmazlık, ihbar tazminatına uygulanması gereken faizin türüne ilişkindir.
Somut uyuşmazlıkta; davacı tarafça, dava ve ıslah dilekçelerinde ihbar tazminatı talebine yasal faizden az olmamak kaydıyla en yüksek banka mevduat faizi yürütülmesi talep edilmiş olup İlk Derece Mahkemesince hüküm altına alınan ihbar tazminatına davacı talebi doğrultusunda, yasal faizden az olmamak üzere en yüksek banka mevduat faizi yürütülmesine karar verilmiştir.
Ancak ihbar tazminatı 4857 sayılı Kanun’un 34. maddesinde belirtilen ücret niteliğindeki alacaklardan olmadığı gibi ihbar tazminatının zamanında ödenmemesi halinde uygulanacak faiz konusunda da kanunda özel bir düzenleme bulunmamaktadır. Bu nedenle ihbar tazminatına uygulanacak faiz türü, yasal faizdir.
Davacı tarafın dava ve ıslah dilekçesindeki faize ilişkin talebi ve en yüksek mevduat faizinin yasal faizin altında kalma ihtimali de dikkate alınarak, İlk Derece Mahkemesince ihbar tazminatına en yüksek banka mevduat faizini geçmemek üzere yasal faiz uygulanması gerekirken yasal faizden az olmamak kaydıyla en yüksek banka mevduat faizi yürütülmesi isabetli değildir.
Kanun yararına temyiz isteminin yukarıda açıklanan sebeplerle kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen kararın kanun yararına bozulması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.
V. KARAR
Açıklanan sebeple;
Adalet Bakanlığının 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’un (6100 sayılı Kanun) 363/1 hükmüne dayalı kanun yararına temyiz isteminin kabulü ile kararın sonuca etkili olmamak 6100 sayılı Kanun’un 363/2 hükmü gereğince KANUN YARARINA BOZULMASINA,
Dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Adalet Bakanlığına gönderilmesine,
26.05.2025 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.